Ένας καλός λόγος για να θυμάσαι τη
συγκεκριμένη
ταινία του Joel Schumacher, είναι το δίδυμο
Kidman-Cage. Πέραν αυτού, δε
διαφέρει σε
τίποτα από όσα έχουμε δει ως τώρα. Επαναλαμβανόμενοι
διάλογοι, αγωνία μηδέν. Μια ταινία που μάταια
χαρακτηρίζεται ως θρίλερ, αφού σε κανένα από τα 91' δεν υπάρχει
περίπτωση να
αισθανθεί κανείς τον παραμικρό φόβο! Το μόνο που σε διακατέχει κατά τη
διάρκεια
του πρώτου...μισού τουλάχιστον, είναι απλή περιέργεια για το τι
πρόκειται να
γίνει με το ...διαμάντι! Μετά όμως, χάνεται και αυτή...Καλό cast, ωραία
σκηνοθεσία όμως δεν αρκούν αυτά για να εξασφαλιστεί το ποθητό
αποτέλεσμα.
Στα συν της ταινίας, είναι πως ο Cage
εμφανίζεται
με...ανθρώπινες ιδιότητες και όχι σαν "άφθαρτος" ή υπεράνθρωπος με
υπερφυσικές
δυνάμεις! Η Kidman, όπως πάντα ξέρει και μπορεί να φέρνει άψογα
εις πέρας κάθε ρόλο που της ανατίθεται, όμως ο συγκεκριμένος για την
ίδια,
είναι λίγος...
Γενικώς, πρόκειται για μία ταινία
ανούσια και
πιθανώς βαρετή κυριώς επειδή στο άκουσμα των δημιουργών και των
ηθοποιών,
περιμένεις κάτι τελειώς διαφορετικό και ανατρεπτικό. Σίγουρα, θα
μπορούσαν να
πρωταγωνιστήσουν εξίσου επιτυχώς, δύο νέοι , εκολλαπτόμενοι ηθοποιοί
αντι των
Cage-Kidman, καθώς οι ρόλοι είναι απλοϊκοί, πρόχειροι και εύκολοι και με
την
πάροδο του χρόνου θα ξεχαστεί τόσο το σενάριο όσο και οι ερμηνείες.
"Να την δω ή όχι;" : μόνο αν θέλεις
να περάσεις
ένα ήσυχο μεσημέρι ή απόγευμα, ξεκουράζοντας το μυαλό
σου...
Εύα
Κυρογλάνη
Δημοσίευση σχολίου